| Het is al een tijd geleden, negen jaar. Maar als ik binnenkom voor het interview met de weduwe van alweer een asbestslachtoffer, zie ik daar meteen die foto. Hij geeft gewicht aan de woonkamer waar ik ben. De foto staat ingelijst op een ronde tafel in de hoek met bloemen ernaast – vlijtige liesjes, rode – en een kaars. Een kaars die brandt. Het is niet de foto die boven deze tekst staat, het is de foto van de man die daar woonde. Het portret werd ondertussen een icoon. Zo’n foto kiezen is…
Lees verder
| | |
